مـرا دشـمـن بـه قـصـد کُشـت می زد
بـه جـسـم کوچـک من مُشت می زد
هر آن گـَه پایـم از ره خسـته می شد
مــرا بــا نــیــزه ای از پُـشـ ـت مـی زد
تـوئـی مـاه مـن و مـن چـون ســتـارهـ
غـمـم گـشـتـهـ پـدرجـان بـی شـمارهـ
اگــــــر روی کــــبــودم را تــــــو دیــــدی
مــکــن دیــگــر نــظــر بـــر گـوشِ پـارهـ
بـیـا بـشـنو پـدرجــان صــحــبــتــم را
غــم تــــو بُــرده از کــف طـــاقــتـــم را
دو چشـم خویـش را یـک لحظه وا کن
بـبـیـن سـیـلـی چـه کـرده صـورتـم را
شاعر: سیدهاشم وفایی
***************
زبــری صــورت مـــن و دســتــان عــمـه ام
تــقــصــيــرِ كـوچـــه های يـهـودی شام بود
شــكــرِ خــدا هــوای مــرا داشـت خـواهـرت
در چــشــمـ هـا عــجــيــب نــگاهِ حـرام بـود
پــايـی كــه زخــم تــــــاول آن هــم نــيــامـــده
وقـتـی بـه دادِ آن نـرسـی ، ســرخ مــیشـ ـود
از ضـربِ دسـتـهـا چـه بـه روزش رسيده است
آن چـهـره ای كـه بـا نـفـسـی سـرخ مـيشـود
آنـقـدر پـيــر كـرده مــرا نــيــزه دارِ تــــــــــــو
هـركـس كـه ديـد طـفـلِ تـو را اشـتـبـاه كـرد
عــمــه بــه مـعـجـرم دوگـره زد ولـی بـبـيــن
روی مــرا كــشــيــدنِ مــعـجــر ســــيـاه کـرد
حـرف گــرسـنـگـی نـزدم بــاز هــــم زدنـــــــد
ايـن سـنـگـهـا عـزيـز تـو را سـيـر كـرده اسـت
تـــه مـانـده هـای گـيـسـوی نــازم تـمـام شد
در بـيــنِ مُــشـتِ پـيـرزنـی گـيـر كــرده اســت
شاعر:حسن لطفی
اناکلب الرقیه (س) 
